Από τα Muppets στον Polanski: Το πιο γεμάτο κινηματογραφικό weekend

Ποια ταινία αξίζει να δεις στο σινεμά αυτή τη βδομάδα;
Εμείς σου παρουσιάζουμε και τις τέσσερις.

Τυχαίνουν κάτι τέτοια ευχάριστα, που ό,τι νέα ταινία κι αν πας να δεις σε ένα weekend θα βρεις κάτι ενδιαφέρον. Ποια από όλες είναι για σένα όμως;

The Muppets (2011)

του James Bobin

Με τα Muppets που θυμάσαι από μικρός και επίσης τους Jason Segel, Amy Adams και το μισό Hollywood σε cameo.

Τα βασικά: Κακός μεγαλοκαρχαρίας ιδιοκτήτης πετρελαϊκού κολοσού θέλει να γκρεμίσει τα παλιά στούντιο των Muppets και οι αγαπημένες μας μαριονέτες έχουν λίγες μέρες στη διάθεσή τους να στήσουν ένα μεγάλο τελευταίο και να μαζέψουν τα λεφτά που χρειάζονται για να σώσουν την ιστορία τους.

Η ταινία: Προσπάθησε να βγάλεις από το μυαλό σου οποιοδήποτε ανόητο revival έχει γίνει τα τελευταία χρόνια από τη χολιγουντιανή μηχανή, γιατί ετούτη εδώ είναι η πιο αναπάντεχα συγκινητική και αστεία ταινία που θα δεις αυτό το διάστημα.

Η ειλικρινής μελαγχολία για τους αγαπημένους παιδικούς ήρωες περασμένων δεκαετιών είναι παρούσα, σε μια ιστορία που συνδυάζει αφέλεια, συναίσθημα και πολύ χιούμορ για να συνδέσει ποπ αναφορές του τότε και του σήμερα σε ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Οι νοσταλγοί του rock n roll (και του ντράμερ Animal) θα ενθουσιαστούν με τα διάσπαρτα κλεισίματα του ματιού - αυτό το μοναδικό Muppet Show, και μέσω αυτού και η ίδια η ταινία, είναι σαν μια επανένωση ενός συγκροτήματος που πραγματικά λάτρευες αλλά είχε αποσυρθεί χρόνια τώρα (θέλω να σκεφτώ τους Pulp, για παράδειγμα) και με κάθε παλιό αγαπημένο χιτάκι που παίζει, θες να σηκωθείς όρθιος και να χειροκροτήσεις δυνατά. Βοηθάει και το πόσο διασκεδαστικά και αστεία και γλυκά είναι τα ίδια τα τραγούδια.

Ταυτόχρονα, έχοντας δυο ντουζίνες αστέρια, από τον Ζακ Γαλιφιανάκη μέχρι την... Selena Gomez, σε σύντομα (ξεκαρδιστικά, ως επί το πλείστον) περάσματα, η ταινία δε χάνει την επαφή της με το σήμερα. Εξάλλου όλη η παρέα του Κέρμιτ δε σταματά να μας το υπενθυμίζει καθόλη τη διάρκεια της ταινίας: Είναι μια παρέα παλιά, ξεπερασμένη, χωρίς θέση στο εδώ και τώρα, που απλά θέλει να ανεβάσει ένα τελευταίο λαμπρό show.

Το show αυτό τα καταφέρνει τόσο καλά (μες στην απλότητά του), που απορείς για ποιο λόγο πιστεύαμε τόσο καιρό ότι αυτά τα Muppets δεν έχουν θέση στο σήμερα. Το χιούμορ, η διάθεση, όλα όσα αντιπροσωπεύουν, (πρέπει να) τα θέλουμε πάντα στο entertainment μας.

Το Χρονικό (Chronicle, 2012)

του Josh Trank

Με τους Michael B. Jordan, Michael Kelly, Alex Russell

Τα βασικά: Τρεις πιτσιρικάδες αποκτούν υπερδυνάμεις και δε θα αργήσει να φτάσει η στιγμή που ο καθένας τους θα εκπληρώσει κάποιον από τους γνώριμους ρόλους σε τέτοιου είδους ιστορίες. Κοινώς, καλυφθείτε, θα γίνει κακός χαμός.

Η νέα ελπίδα: Αυτό στοιχηματίζουμε πως θα εξελιχθεί σε βραδυφλεγές cult hit και εν μέρει καταλαβαίνουμε το γιατί: Ο σκηνοθέτης Josh Trank είναι εδώ στο ντεμπούτο του με ένα ανεξάρτητο υπερηρωικό φιλμ από αυτά που το Hollywood προσπαθεί χρόνια τώρα να πετύχει σωστά (τη φρικωδία του “Hancock” τη θυμάστε φαντάζομαι), και τα καταφέρνει τόσο καλά που πραγματικά θες να του δώσεις ένα μεγάλο μπάτζετ και να του πεις να τα δώσει όλα. Δε θα περάσει καιρός μέχρι να βρεθεί να σκηνοθετεί κάποιο πολύ μεγάλο blockbuster.

Η ταινία: Σεναριακά δεν υπάρχει απολύτως τίποτα καινούριο ή έξυπνο. Είναι ένας συνδυασμός του “Misfits” με το “Cloverfield, που με τη σειρά τους ήταν συνδυασμός του “Heroes” με το “Skins” και του “Blair Witch Project” με το “Godzilla” αντίστοιχα, που με τη σειρά τους ήταν-- εμ, το πιάσατε. Δεν θα βρεις και τρελή πρωτοτυπία εδώ. Οι χαρακτήρες είναι όλοι υπερβολικά γνώριμοι, ξέρεις πώς θα αντιδράσουν, τι θα πούν, πώς, κλπ. Οι απότομες μεταστροφές δεν ενοχλούν, απλώς επειδή έχουν τηλεγραφηθεί δεκαετίες πριν αυτή τη συγκεκριμένη ταινία. (Θα αναγνωρίσεις πχ την ιδεολογία του Magneto στα λόγια ενός εκ των χαρακτήρων).Το εύρημα του found footage (ότι υποτίθεται η ταινία είναι μια συρραφή σκηνών που έχουν τραβήξει οι ίδιοι οι χαρακτήρες) είναι τρομερά πολυπαιγμένο πια, κάτι που δε θα ήταν κακό απαραιτήτως αν ο Trank το διαχειριζόταν με τρόπο προσεγμένο και ουσιαστικό όσο ο Matt Reeves στο “Cloverfield”, αλλά εδώ μοιάζει κάπως μισοψημένη απόπειρα. Πολλές από αυτές τις σκηνές είναι απίστευτα τραβηγμένες από τα μαλλιά, προτού η εκμετάλλευση του gimmick αυτού φτάσει σε μια καθυστερημένη μίνι-αποθέωση στην (εκπληκτική, ούτως ή άλλως) 3η πράξη που κόβει την ανάσα.

Γενικώς η ταινία μοιάζει σα να είναι το αποτέλεσμα μιας συγκροτημένης ιδέας για το φανταστικό τελευταίο 20λεπτο, και όλα όσα προηγήθηκαν να είναι απλώς γεμίσματα. Όπως και νά’χει, εμείς θα είχαμε το νου μας για αυτόν τον σκηνοθέτη.

Ο Θεός της Σφαγής (Carnage, 2011)

του Roman Polanski

Με τους Kate Winslet, Jodie Foster, Christoph Waltz, John C. Reilly

Τα βασικά: Δύο ζευγάρια συμμαθητών που ενεπλάκησαν σε καυγά συναντιούνται για να λύσουν τη διαμάχη πολιτισμένα, και καταλήγουν να περνάνε μιάμιση ώρα μέσα σε ένα διαμέρισμα φτάνοντας να έχουν ελάχιστη σχέση με πολιτισμένες συμπεριφορές.

Η ταινία: Ωραία άσκηση ύφους από τον αγαπημένο Polanski, με καλές ερμηνείες από το καστ (ιδιαίτερα απολαυστική η Jodie Foster), σε ένα ξεκάθαρων θεατρικών καταβολών φιλμ που παρότι εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου σε ένα σκηνικό μεταξύ 4 ανθρώπων, δεν κάνει κοιλιά ούτε για δευτερόλεπτο.

(Είναι όντως βασισμένο σε θεατρικό, προφανώς.)

Παρότι η παρακολούθηση είναι απολαυστική, στο τέλος μένεις κάπως άδειος - από τη μία, το όποιο σχόλιο της ταινίας περί των κοινωνικών συμβάσεων στη συμπεριφορά δεν είναι όσο καυστικό νομίζει (ή θέλει) να είναι, κι από την άλλη δεν έχεις κάποια φοβερή ιδέα για το ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι προτού γίνουν καρτούν.

Όπως και να έχει, άκρως διασκεδαστικά 80 λεπτά, με αρκετές στιγμές γέλιου.

Άδικος Κόσμος (2012)

του Φίλιππου Τσίτου

Με τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τη Θεοδώρα Τζήμου και τη ματιά του Καουρισμάκι

Τα βασικά: Ένας προανακριτής της αστυνομίας αποφασίζει να αρχίσει να αθωώνει όσους έπεσαν στο έγκλημα επειδή η κοινωνία η άτιμη τους έφερε εκεί. Μέχρι που κατά λάθος σκοτώνει έναν άνθρωπο. Και υπάρχει μάρτυρας.

Η ταινία: Πήρε βραβεία για τη σκηνοθεσία του Τσίτου και την ερμηνεία του Καφετζόπουλου στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.σ

cosmo.gr

ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ


ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ the-sekouratoi.blogspot.com

Κανε Like και εσύ!!